Przede wszystkim: Pokemony są dla dzieci. Błąd! Pewnie będziecie zaskoczeni faktem z jak wielką rozpiętością wiekową mamy tutaj do czynienia.
Vasemir o PBFach, a dokładniej o tym, czym są i dlaczego w czasach, gdy słowo pisane staje się coraz mniej popularne, warto poświęcać czas właśnie na taką formę rozrywki.
Wiadomo, płeć piękna jest inteligentna, miła i urocza, jednak posiadaj również cechy, które w sposób znaczący mogą utrudnić bytowanie na PBF-ie.
Nieraz zastanawiamy się co by było, gdybym to ja znalazł się w przedstawionym tam miejscu i czasie, gdybym znalazł się w tej rzeczywistości albo gdybym spotkał te osoby... w tym momencie otwierają się przed nami ogromne wrota marzeń.
2008. Dokładnej daty nie pamiętam, ale wiem, że to był 2008 rok. Z powodu przedłużającej się absencji moich znajomych, którzy wyjechali w różne dziwne miejsca, postanowiłem poszukać czegoś w Internecie, co pozwoli mi zaspokoić głód RPGowy
Dobre mangowe forum nie jest złe. Chociaż źle wykorzystany potencjał klimatu mangi&anime może odstraszyć graczy zamiast zachęcić do rozgrywki, to jednak ciężko nie zatrzymać się choć na chwilę na forum powiewającym klimatem fantasy.
Autor bloga PlayBy postanowił o PBFach nie mówić, a pomóc w ich tworzeniu - oferuje miejsce na profesjonalnym serwerze, domenę "niekoniecznie związaną z grami forumowymi", pomoc techniczną, wsparcie przy tworzeniu mechaniki i fabuły, a także promocję na łamach witryny. Gdzie tkwi haczyk? Ano, trzeba być przekonującym i udowodnić, że nasz pomysł na grę forumową jest właśnie tym, który zasługuje na wyróżnienie i kopa na starcie.
Kto z nas nie słyszał o cudowniej mocy srebrnych kul i ich działaniu na wilkołaki? Nic tak dobrze nie uspokajało tego rozjuszonego, ogarniętego żądzą mordu, kudłatego potwora jak kilkadziesiąt gramów czystego srebra z niemal natychmiastową dostawą do serca lub płuc. Srebrna kula była istnym wunderwaffe epoki galopującego zabobonu. Podobnie jak panaceum, pomagała ona na wszystko: na sraczkę, na brak sraczki, na katar, na brak kataru, na odciski, na brak odcisków, na głowę, a już zwłaszcza na jej brak. Ale czy faktycznie była aż tak morderczo skuteczna?
Wampir - zaawansowany krwiopijca, fanatyk przegryzania ludzkich gardeł, cichociemny, unikający światła słonecznego (a co za tym idzie zwykle blady jak trup... upss... właściwie to w poniekąd jest trup), czosnku i drewnianych kołków. Idealny zabójca. W szranki z nim stanie seksowny przyjaciel ludzkości, który chętnie podzieli się swoim łóżkiem z bezbronnymi niewiastami. Który z nich zwycięży? Ten drugi.
W mediach co jakiś czas, zazwyczaj w sezonie ogórkowym, pojawiają się głosy o grach, często o samych graczach. Najlepiej zaś, gdy gracz niesie przy sobie trzy noże po premierze hucznego tytułu lub gdy niedoszły zamachowiec zostawi na swym komputerze zainstalowanego PBFa. Środowisko graczy oczywiście jednomyślnie się oburza, ale o grach w kulturze i ich elementach w nowej, XXI-wiecznej rzeczywistości, stosunkowo niewiele się mówi, na co dzień. Warto więc przybliżyć choć kilka zagadnień z nimi związanych.